Fakiri, më i varfri i gjithë shqiptarëve, çuditërisht e kaloi Vetingun më lehtë se shumë personalitete të Politikës dhe të Strukturave Shetërore Shqiptare.
Një ditë, pas shumë marifetesh, u gjend edhe ai në krye të Misionit të Paqes.
Ishte një arritje e madhe në jetën e tij plot peripeci e stërmundime.
Erdhën shumë të njohur për ta uruar për detyrën e re si Shef i Misionit të Paqes. Dhe ai i priste të gjithë me dorë në zemër.
Një mesditë trokiti në derën e zyrës së Misionit të Paqes dhe Ambasadori Lu. Dora vetë, Ambasadori Amerikan Donald Lu në Shqipëri!…
– Tungjatjeta Shef Fakiri! – e përshëndeti Ambasadori Lu me atë pamjen gazmore televizive si gjithmonë në mjedise publike.
– Welcome dear Ambassador! – i zgjati dorën sa i emocionuar dhe i qeshur vesh më vesh Shef Fakiri nga prania e këtij personaliteti të shquar amerikan në zyrat e Misionit të Paqes.
– Urime për detyrën, Shef Fakiri! – e uroi Ambasadori Lu.
– Falemderit shumë, Ambasadori Lu! Është kënaqësi e veçantë për mua dhe nder i madh për Misionin t’ju kemi juve mysafir dhe mik…
– Kam ardhur të bëhem Misionar i Paqes, – hyri drejt e në temë Ambasadori Lu.
– Je i mirëpritur! – ia ktheu Fakiri.
– Unë besoj se i plotësoj kushtet për të qenë Misionar Paqeje, – theksoi Luja.
– Aaa, prit, mos u nxito!… Ta shohim njëherë, e gjykon Bordi i Misionit nëse i plotëson a jo kushtet, – tha Shef Fakiri pa e prishur terezinë.
– Ou?! – u habit Luja
– Vetingu, duhet kaluar Vetingu, fillimisht, i nderuar Lu, kjo është dhe porosia e Ambasadorit Donald Lu, – ia ktheu Shef Fakiri pa iu dridhur qerpiku.
– Ha ha ha!… E thjeshtë fare… Unë jam vetë Ambasadori Donald Lu… Unë jam Babai i Vetingut këtu në Shqipëri dhe nuk e kam problem për ta kaluar, – u krekos Luja.
– Atë punë do ta shohim se tërë çuditë ndodhin së pari këtu në Shqipëri. Dhe një nga çuditë shqiptare më të shpeshta është fakti që i Biri nuk ia var fare Babës, – ia ktheu enigmatik Fakiri.
– Ok, jam gati të rrezikoj! – fërkoi duart Ambasadori Lu.
– Atëherë fillojmë…
– Gati jam! – përsëtiti gjestin Luja.
– Zoti Lu, a keni çuar lek në Kishë? – filloi nga pyetjet Shef Fakiri.
– Lek?… Ç’janë lekët?! – u hutua Luja.
– Lek… Mani mani… Euro… Dollarë… A keni çuar dollarë në Kishë, në Xhami?! – luajti gishtin e madh mbi treguesin Shef Fakiri.
– Ç’punë kam unë me Kishën, me Xhaminë?! – u hodh përpjetë sa i habitur dhe i hutuar Luja.
– E mora vesh, – tha Shef Faliri, pa e prishur terezinë. – Besoj se ti mund të jesh budist, në mos gaboj… A keni çuar dollarë në Tempullin e Budës, në ndonjë Manastir të Tibetit a në ndonjë Tempull Hindu?…
– More djalë, po ç’punë kam unë me manastiret e tempujt?! – e ndërpreu Luja i revoltuar.
– Po në ndonjë Sinagogë ke çuar dollarë? – vazhdoi me të vetën Shef Fakiri.
– Jo! – tha prerë Luja i zymtuar.
– E mora vesh… Besoj se keni çuar dollarë në ndonjë shtëpi fëmijësh jetimë, në shtëpi pleqsh…
– No coment! – shpërtheu Luja
– E po që të bëhesh Misionar Paqeje duhet të jesh njeri bamirës, filantrop, të riskosh diçka nga vetja dhe ta ndash kafshatën e bukës me ne fakirët e shumtë, me jetimët, me shtresat sociale në nevojë, me të sëmurët, me pleqtë, me të braktisurit, me të dhunuarit, me të trafikuarit, të ndihmosh institucionet e Kultit, etj., etj… Me një fjalë të jesh humanitar…
– Ore djalë!? – ngriti zërin Luja…
– Duhet të çosh dollarë për të ndihmuar këto që përmendëm, të sjellësh faturat e vërtetimet dhe Bordi i Misionit të titullon, të çertifikon e të shpall menjëherë Misionar Paqeje, – ia preu shkurt Shef Fakiri.
– More djalë, unë jam Ambasadori Amerikan Donald Lu në Tiranë, në Shqipëri, me kë po më ngatërron?!…
– Ambasadori Amerikan Donald Lu jeni në zyrën tuaj, këtu jeni thjesht mysafiri ynë, miku ynë, shoku Lu, – vërejti qetë-qetë Shef Fakiri me një pamje si hyjni Olimpi.
Luja tundi kokën i çoroditur…
– Mos e humb, shoku Lu, nuk e kaluat dot Vetingun!… Duhet të bëheni fillimisht bamirës, njeri i sakrificave, të sakrifikoni, pastaj Misionar Paqeje… Përndryshe Ambasadori Donald Lu na sheh edhe llojin e kafes që pijmë, me Satelit dhe na padit!…
– Shumë mirë!… Ja ku po merremi vesh!… Unë Dora Vet Ambasadori Amerikan Donal Lu në Shqipëri, jam njeri i shumë sakrificave…
– E di, të punosh në Shqipëri me ne shqiptarët është sakrificë e madhe, po nuk mjafton! – vuri veton Shef Fakiri.
– Po ti të njëjtat kushte i diktove dhe Zaçe Mafiozit?!… – tha Luja me zë ankues, gati i pashpresë.
– E kush ta tregoi ty këtë?! – u çudit Fakiri
– Vetëkuptohet, Ambasadori Amerikan Donal Lu, Shefi i Satelitit, ma tha!… Ai që ka ekskluzivitet të shohë me teleskopët e satelitëve edhe llojin e supës që ha Shef Fakiri!… Ai ma tha!…
– Ha ha ha, të provokova!… Të lumtë!… Ambasadori Amerikan Donal Lu, e ka kaluar me kohë Vetingun!… Dhe urime!… Vetëkuptohet, e meriton të jetë dhe Misionar Paqeje! – deklaroi i qeshur Shef Fakiri dhe i shtërngoi fort duart mysafirit, mikut Lu, Misionarit të Paqes më të ri në kohë, jo në moshë…

Dr. Shefki Hysa